Huis, boom, .....

'T is echt voor mij!

Roos, maan, eendjes

oftewel...niets te melden

Terug naar de basis

Koersend op het Surinameplein en met m'n gedachten al bij dat rare stoplicht waar ik als ik niet oplet altijd voorbij rij, zodat ik met mijn fiets tussen mijn benen achteruit moet waggelen omdat ik aars niet kan zien of het groen is of rood, kom ik politiemensen tegen. Ze zwaaien me het fietspad af en de stoep en net als ik weer wil aanzetten merk ik dat de mevrouw voor me ook echt afstapt, ik kijk om zie nog 4 politieagenten en doe dat dan ook maar.
Fietscontrole mevrouw.
Nou hier is 'ie! Roep ik vrolijk (viel niet zo goed aan haar hoofd te zien)
En nu volgde toch wel de meest merkwaardige woordenwisseling ooit:
Is deze fiets van u?
Ja
Waar heeft u hem gekocht.
Bij de fietsenwinkel
ze kijkt me vragend aan
op de marathonweg
Wanneer?
Januari
Nieuw?
Ja

Toen ging ze aan de stang voelen, en daar moet je dan heel serieus bij kijken (ik piste ondertussen bijna in m'n broek van het lachen...maar voelde aan dat dat misschien niet zo goed ging vallen bij deze mevrouw)

Is hij gegrafeerd?
Nee
Ik voel inderdaad niets.
Nou alles is in orde
euh dank u wel?

Ik fiets weg en hoor haar nog roepen: Zouden we niet gaan lopen!?
Gelukkig was ik alweer snel veilig op het fietspad om even later met mijn goedgekeurde fiets tussen mijn benen achteruit te waggelen.

Leve de jaren 70

Hier valt niets aan toe te voegen, lijkt me :-)

Strafballen

Een hockey zaterdag was het, met maar liefst drie neven in drie verschillende toernooien. Nesse werd kampioen, samen met coach (?) Mathé. Stinze speelde wat dichter in de buurt, namelijk in Amstelveen, en dan kan je Amsterdamse tante natuurlijk niet niet komen kijken. De laatste wedstrijd om de vijfde en zesde plaats was een echte triller. De jongens van Magnus waren beter maar hadden moeite met scoren, het bleef bij een 1-1 gelijkspel. Maar na het nemen van 8 (!) strafballen werd Magnus D1 alsnog vijfde!